Piano trio’s, het is een hoeksteen in de jazz en ondanks alle veranderingen die zich hebben doorgezet in de ontwikkelingen van de jazz en terecht want een van de kenmerken van de jazz is het grote belang van improvisatie dus altijd veel ruimte voor persoonlijk inzicht en interpretatie, bestaat het klassieke pianotrio nog steeds. De taakverdeling is inmiddels wel enorm veranderd vooral door de rol die het Esjborn Svenson Trio oftewel EST daarin heeft gespeeld waarin het niet langer ging om de piano als leider en bas en drums als alleen maar ondersteuning, maar waarin allen een even belangrijke rol spelen. Inmiddels is dat de normale praktijk dus ook hier in dit fantastische Engelse trio van Fergus McCreadie (piano) , David Bowden (contrabas) en Stephen Henderson (drums). Alweer een spraakmakende uitgave van het sterk aan de weg timmerende label Edition Records uit Groot Brittannië. De overigens smaakvolle hoes brengt geen enkele informatie over muzikanten noch de muziek, een euvel dat ik vaker tegenkom, het is aan de buitenkant vaak niet eens zichtbaar of het gaat over pop, jazz of anderszins, niet handig voor de aspirant koper.

Dit derde album van het trio getiteld “Forest Floor” is een bijzonder sfeervol album waarin het Schotse landschap een belangrijke rol speelt met zijn rotsachtige en groene karakter. Evenals Fergus McCreadie zijn in eigen beheer uitgebrachte “Turas” en zijn debuut op Edition Rec. “Cairn”, beide met veel enthousiasme ontvangen, wordt hij hier weer terzijde gestaan door Bowden en Henderson , beiden evenals McCready lid van de levendige jazzscene van Glasgow.

De foto’s op de hoes duiden op een grote interesse voor de natuur, stillevens van natuurfragmenten, allemaal heel aardig, maar niet alleen ik maar ook de aspirant koper zou meer geholpen zijn door meer informatie over de muziek en de musici, een euvel waar meerdere labels in tekort schieten. Zoals ik al memoreerde is dit pianotrio weer een schot in de roos, een prachtige klankkleur en geen duik in het American Songbook, maar allemaal eigen composities van McCreadie die trouwens geenszins onderdoen voor die klassiekers, wonderschoon ! De muziek varieert tussen de uptempo swingende klanken zoals in het openingsnummer “Law Hill” en de verstilde klanken van het sfeerrijke “The Unfurrowed Field”, het is fantastische “aardse” muziek die dit trio hier ten gehore brengt, het blijft een wonder dat het amalgaam aan pianotrio’s nog steeds de ruimte weten te vinden om met materiaal tevoorschijn te komen dat niet alleen boeit maar ook de luisteraar laat genieten. Want ook dit voor mij voorheen onbekende trio overtuigt mij niet alleen maar laat mij sprakeloos achter, die souplesse, dat harmonische gevoel, ik ben stupéfait !

Het titelnummer geeft eigenlijk alles weer wat dit album behelst, een knap opgebouwde compositie met een bijna klassiek aandoend pianospel, hetgeen zich voortzet in het lyrische “The Ridge” met fraai plukwerk van David Bowden op zijn contrabas. De rest moet de aanstaande luisteraar maar zelf beluisteren en ik zal een ieder voorspellen, jullie worden niet teleurgesteld !

Jan van Leersum.